اثر محیط کشت بر فعالیت‌های متابولیکی و ضد ‌باکتریایی پروبیوتیک‌ها

زمینه و هدف: پروبیوتیک‌ها ترکیبات میکروبی زنده‌ای هستند که مستقیماً به مواد غذایی اضافه شده و تأثیر مطلوبی بر عملکرد و سلامت موجودات زنده می‌گذارند. فاکتورهای بیفیدوژنیک با ورود به روده بزرگ، به افزایش جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک از جمله لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکتریوم‌ها کمک کرده و مانع رشد پاتوژن‌های روده‌ای می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت بر فعالیت‌های متابولیکی و ضد باکتریایی پروبیوتیک‌ها صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، از باکتری‌های پروبیوتیک و باکتری‌های پاتوژن روده‌ای استفاده شد. لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکتریوم‌ها با کشت در محیط MRS، رنگ‌آمیزی گرم و روش‌های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. اثر آنتاگونیستی پروبیوتیک‌ها در حضور فاکتورهای رشد به روش انتشار در آگار، بر روی شیگلا فلکسنری، اشرشیا کلی و سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردید و pH محیط کشت اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: باکتری‌های پروبیوتیک رشد کرده در محیط کشت MRS حاوی 1% لاکتوز به اضافه سوربتیول، رافینوز و ریبوفلاوین، خاصیت ضد ‌باکتریایی از خود نشان دادند. بیشترین فعالیت آنتاگونیستی مربوط به لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس سویه صنعتی بر روی شیگلا فلکسنری و کمترین فعالیت ضد باکتریایی مربوط به لاکتوباسیلوس کازئی (PTCC 1608 ) بر روی سالمونلا تیفی موریوم بود. همچنین بیفیدوباکتریوم بیفیدوم سویه صنعتی، بیشترین تأثیر را در کاهش pH محیط کشت در اثر مصرف ترکیبات فوق داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با افزودن فاکتورهای رشد به محیط پایه MRS حاوی 1% لاکتوز، رشد پروبیوتیک‌ها افزایش یافته و فعالیت ضد ‌باکتریایی آنها نیز بیشتر می‌شود.